Historia Szkoły

Dyrekcja Kolei Państwowych zakupiła działkę oraz wybudowała własnym kosztem budynek szkolny wraz z mieszkaniem dla nauczyciela kierującego i sługi szkolnego, a także dzisiejszy "kościółek kolejowy". Budowę rozpoczęto w sierpniu 1896 roku, a ukończono 15 września 1897 roku. Budynek składał się z 4 izb klasowych, l sali gimnastycznej, l kancelarii, l gabinetu, 2 korytarzy, mieszkania dla kierownika i sługi szkolnego oraz 2 piwnic i ubikacji.
Z chwilą rozpoczęcia roku szkolnego okazało się, że do szkoły zapisało się dużo więcej uczniów (596) niż planowano (320). Wówczas Rada Szkolna zamieniła mieszkanie kierownika na salę lekcyjną, uzyskując w ten sposób 6 klas, co jednak nie było wystarczające i część uczniów odesłano do szkół w centrum miasta.
Po wyodrębnieniu i utworzeniu ze szkoły 4-ro klasowej mieszanej nowej, 4-ro klasowej szkoły męskiej Rada Szkolna Miejscowa postanowiła od 1902 roku umieścić klasy chłopców w wynajętym budynku, a w głównym budynku uczyły się klasy żeńskie.
Dnia 3 kwietnia 1906 roku na posiedzeniu Rady Szkolnej uchwalono, aby szkole 4-klasowej męskiej nadać imię króla Władysława Jagiełły, monarchy najsilniej z Nowym Sączem związanego, bo na tutejszym zamku radził z księciem Witoldem między innymi jak pobić Krzyżaków.
Lata do wybuchu I wojny światowej, to okres borykania się z trudnościami lokalowymi. Po wybuchu wojny budynek został zajęty przez wojsko i nastąpiła przerwa w nauczaniu. Od jesieni 1915 roku wznowiono nauczanie w budynku kongregacji kolejowej, a następnie w budynku szkoły żeńskiej im. św. Elżbiety. Dopiero w 1920 roku udało się odzyskać budynek szkolny z rąk wojskowości - był on jednak w opłakanym stanie. Rozpoczęto jednak regularną naukę i wraz z nią remont szkoły. Jednocześnie z dniem l stycznia, 1925 roku Kuratorium Okręgu Krakowskiego zreorganizowało tutejszą szkołę na 7-klasową.
Wybuch II wojny światowej oraz 6-letnia okupacja hitlerowska to okres tułaczki uczniów i nauczycieli. W marcu 1940 roku budynek szkolny został zajęty dla wysiedleńców, a od października tegoż roku przez wojsko. Nauka odbywała się z dużymi przerwami w budynkach innych szkół, a lekcje w zmniejszonym wymiarze i godzinach popołudniowych.
Po wyzwoleniu i opuszczeniu przez wojska radzieckie budynek szkolny nie nadawał się do użytku. Brak było okien, drzwi, zniszczone zostały piece i podłogi. Sprzęt szkolny i pomoce naukowe zostały wcześniej przewiezione na zamek w celu przechowania i zabezpieczenia. Na skutek wysadzenia zamku uległ całkowitemu zniszczeniu. Młodzież przez 3 lata uczyła się w budynku szkoły św. Elżbiety. Rok szkolny 1948/49 rozpoczęto już we własnym, wyremontowanym budynku.
Zmiany W systemie oświaty spowodowały w 1964 roku przemianowanie szkoły męskiej na koedukacyjną, a od 1966 roku wprowadzono obowiązkową 8-letnią szkołę podstawową. Doniosłym momentem w życiu szkoły było wręczenie sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski ( w 80-lecie istnienie szkoły) w dniu 6 maja 1978 roku. W tym samym roku, decyzją Inspektora Oświaty i Wychowania, nastąpiło połączenie dwóch sąsiadujących ze sobą szkół : Szkoły Podstawowej m 8 im. W. Jagiełły, ze Szkolą Podstawową nr 5 im. S. Konarskiego. Młodzież i nauczyciele byłej "piątki" zostali podporządkowani dyrekcji "ósemki".
Baza lokalowa byłej "piątki" była w opłakanym stanie. Po kilku latach okazało się, że nie można ze względów bezpieczeństwa dzieci i nauczycieli, prowadzić w nim normalnej nauki. W roku szkolnym 1986/87 dyrektor szkoły (od 1984 roku) mgr Leszek Ogorzałek doprowadził do decyzji władz o potrzebie natychmiastowego remontu budynku. Etap pierwszy obejmował remont, modernizację i nadbudowę piętra budynku dawnej szkoły nr 5 oraz połączenie obydwu budynków przestronną przewiązką. Po czterech latach, 1 września 1989 roku uczniowie mogli wprowadzić się do wyremontowanego budynku szkoły, gdzie uzyskano 9 sal lekcyjnych, bibliotekę, gabinet dyrektora, sekretariat, pokój nauczycielski, 2 szatnie oraz 5 pomieszczeń w piwnicy. Po dwóch kolejnych latach zakończono przebudowę kotłowni. Szkoła jest opalana gazem i posiada w pełni zautomatyzowaną kotłownię.
Patrząc z perspektywy czasu, należy stwierdzić, że w długoletniej historii szkoły działo się wiele dobrego i złego. Jednak mimo wielu zawirowań historii oraz zmieniających się warunków zewnętrznych zbudowała ona swoje tradycje i zachowała status polskiej szkoły państwowej. Od początku istnienia charakteryzowała się wysokim poziomem dydaktycznym. Dzięki kadrze pedagogicznej jest szkołą praktyk pedagogicznych, a nauczyciele nie ograniczają się tylko do prowadzenia lekcji.
Poziom dydaktyczny idzie w parze z rozwijaniem zdolności i zainteresowań uczniów, którzy corocznie uczestniczą w konkursach przedmiotowych, odnosząc sukcesy w szczególności z historii i geografii. Również uczniowie klas młodszych, nie chcąc być gorsi, starają się dorównać starszym kolegom odnosząc corocznie sukcesy w różnych konkursach np. recytatorskich. Bardzo duże osiągnięcia zanotowali uczniowie szkoły w konkursach plastycznych, zresztą nie tylko na terenie miasta.
Do tych osiągnięć należy dodać liczące się rezultaty w sporcie, a w szczególności w piłce siatkowej. Uczniowie "ósemki" kilkakrotnie zwyciężali w mistrzostwach makroregionu w tej dyscyplinie, zarówno w kategorii dziewcząt, jak i chłopców.
Życie szkoły to nie tylko działalność dydaktyczna, ale również kulturalno-oświatowa, wychowawcza i opiekuńcza. Od kilkunastu lat organizowane jest święto szkoły jako pożegnanie ostatnich klas i podsumowanie całorocznej działalności.
Na terenie szkoły prowadzone są dodatkowe formy zajęć dla dzieci i młodzieży. Poza sportowymi , które jak wszędzie cieszą się dużym powodzeniem w "ósemce? działa zespół muzyczny Luzaki, teatrzyk Drzazga, oraz prowadzone są lekcje języka angielskiego dla uczniów klas O-III. Od 5 lat Samorząd Szkolny wydaje gazetkę szkolną Ósemka, w której stara się przedstawić bieżącą działalność szkoły jak również sprawy interesujące sama młodzież.
Działalność "przenoszona" jest również na zewnątrz, nie tylko Nowego Sącza. Szkoła nawiązała partnerskie, sportowe i towarzyskie kontakty ze szkołami ze Słowacji, Węgier i Ukrainy, które owocują wymianą sportową i wzajemnymi odwiedzinami zarówno uczniów jak i nauczycieli.
Po 100 latach istnienia SP 8 jest mocno osadzona na mapie sądeckiej oświaty. Zadecydowały o tym nie tylko wyniki nauczania, ale też osiągnięcia w działalności pozaszkolnej. Zaangażowanie wielu ludzi na przestrzeni ponad stu lat istnienia szkoły pozwoliło na to, by z 4-klasowej szkoły uczynić rozwinięty ośrodek nauczania i wychowania.
Nasuwa się porównanie "Ósemki" do rzeki, która biorąc początek z maleńkiego żródełka, z trudem przebija się przez skały by zeń wypłynąć, obrać swoją drogę, zbierać dopływy, powiększać swoje dorzecze i wartko płynąć przez zakola i meandry, aby pełnić swoją życiodajna rolę.

Na mocy Uchwały Rady Miasta Nowego Sącza z dnia 18. lutego 2014 r. szkoła zmieniła nazwę na Szkoła Podstawowa Nr 8 z Oddziałami Integracyjnymi im. Władysława Jagiełły w Nowym Sączu.